Wat zijn solvabiliteitskengetallen en hoe pas je ze toe?

In onze vorige blog hadden we het al uitgebreid over liquiditeitskengetallen. Deze liquiditeitskengetallen stellen je in staat om te zien in welke mate een onderneming aan zijn kortlopende schulden kan blijven voldoen. Ze geven echter geen informatie over de mogelijkheden om aan de schulden op lange termijn te voldoen. Daarvoor zijn er de zogenaamde solvabiliteitskengetallen.

Betekenis van solvabiliteitskengetallen

Solvabiliteitskengetallen pas je toe om te bepalen in welke mate een onderneming de schulden op lange termijn kan blijven voldoen. Hierbij speelt het eigen vermogen een belangrijke rol.

Om dit te begrijpen, moet je weten wat er gebeurt bij een liquidatie. In zo’n geval is er een volgorde op basis waarvan schuldeisers, met de verkoop van de aanwezige activa, worden betaald. Het belangrijkste voor hen is dat ze geen of zo weinig mogelijk risico’s lopen. Ze weten nu eenmaal ook dat wanneer ’t schip zinkt, ook de lading zinkt.

Samengevat is het zo dat eerst de schuldeisers aan bod komen en later de verschaffers van eigen vermogen. Het eigen vermogen dat in een onderneming zit, is een buffer die de schuldeisers extra bescherming biedt. Daarom zal je zien dat de solvabiliteitskengetallen vaak betrekking hebben op dit eigen vermogen.

Solvabiliteit bepalen op basis van het eigen vermogen

Een eerste solvabiliteitskengetal bepaal je door heel eenvoudig de procentuele verhouding te nemen tussen het eigen vermogen en het totaal vermogen. Over het algemeen wordt aangenomen dat een waarde van 50% goed is. Dit wil zeggen dat de helft van het vermogen uit eigen vermogen bestaat. Hoe kleiner dit percentage is, hoe risicovoller de onderneming wordt. De 50%-grens is natuurlijk niet absoluut. Bij beloftevolle ondernemingen zullen kredietverstrekkers het niet altijd erg vinden als er wat minder eigen vermogen is. Wanneer het anderzijds niet zo goed gaat, is de 50%-grens vaak wel heilig.

Dit solvabiliteitskengetal wordt soms op andere manieren berekend, maar eigenlijk is het concept altijd hetzelfde. Samengevat zijn dit de methoden om het solvabiliteitskengetal te berekenen:

Al deze formules komen op hetzelfde neer. Het enige wat belangrijk is, is dat je elk jaar dezelfde formule gebruikt zodat je de waardes goed met elkaar kan vergelijken.

Interestdekkingsgetal

Naast bovenstaande formules is er nog een tweede manier om de solvabiliteit te bepalen. Hierbij wordt er geen (rechtstreeks) beroep gedaan op het eigen vermogen, maar wordt nagegaan in welke mate de onderneming in staat is om met de winst de rente die uit het vreemd vermogen voortkomt, te blijven betalen. Een onderneming die vandaag voldoende eigen vermogen heeft, zal dat binnen enkele jaren misschien niet meer hebben. Met het interestdekkingsgetal kan je nagaan in welke richting het schip vaart: neemt het eigen vermogen systematisch af of neemt het toe en zal de solvabiliteit daardoor beter worden?

Dit solvabiliteitskengetal wordt ook wel eens het interestdekkingsgetal genoemd en is te bepalen door het EBIT te delen door de verschuldigde interest. Een gebruikelijke uitkomst schommelt ergens tussen 3 en 5. Een te lage uitkomst toont aan dat het moeilijk of zelfs onmogelijk is om de interesten blijvend af te dragen. Een te hoge uitkomst wil dan weer zeggen dat er te weinig vreemd vermogen wordt aangewend om verdere groei te bekostigen. De onderneming loopt met andere woorden kansen mis.

In de praktijk is dit kengetal heel interessant om evoluties op te volgen. Dit solvabiliteitsgetal kan echter niet worden gebruikt ter vervanging van bovenstaande solvabiliteitskengetallen. Het is louter een aanvulling om ze beter te interpreteren. Uiteraard moet er daarbij ook rekening worden gehouden met andere kengetallen zoals de liquiditeitskengetallen en de rentabiliteitskengetallen. Die laatste bespreken we volgende week voor jou.