Hoe zit het met de aftrekbaarheid van dubbele huisvestingskosten?

In ons eerder artikel hadden we het al over de moeilijkheden bij het aftrekken van de kosten van een werkruimte aan huis. In dat geval werkt een ondernemer waar hij woont en dan moet er fiscaal gezien ergens een lijn worden getrokken tussen wat al dan niet privé is. Het kan echter ook dat een ondernemer niet thuis werkt, maar voor zijn werk op een andere locatie moet verblijven. Hij kan er dan op hotel verblijven, een huis huren enzovoort. Deze dubbele huisvestingskosten zijn aftrekbaar, maar er is wel een beperking.

Maximaal 2 jaar aftrekbaar

Voor de Belastingdienst zijn dubbele huisvestingskosten maximaal twee jaar aftrekbaar. Een ondernemer kan dus tot twee jaar lang zakelijke kosten voor huisvesting buiten de woonplaats aftrekken, bijvoorbeeld om in het buitenland tijdens de werkweek een appartement te huren en tijdens het weekend op de woonplaats te verdwijnen. Deze beperking is niet geheel onlogisch. Als een ondernemer langer dan twee jaar ergens verblijft, moeten we ons nu eenmaal de vraag stellen wat nu eigenlijk de werkelijke woonplaats is. De lijn tussen het zakelijk verblijven en het privé verblijven dreigt bovendien flinterdun te worden.

Beperking geldt ook voor een verblijf op hotel

Deze beperking geldt ook voor ondernemers die op hotel verblijven. Dat oordeelde het Hof van Arnhem al in 2007. Toen verbleef een Nederlandse ondernemer gedurende een periode van twee jaar enkele dagen per week in hetzelfde Belgische hotel. Het Hof van Arnhem oordeelde dat deze hotelkosten gewoon onder de beperking van de dubbele huisvestingskosten vallen. Het is dus niet de plaats waar men verblijft (hotel, appartement, woning et cetera), maar wel de intentie die telt.

Wanneer begint de termijn van 2 jaar te lopen

In de wettekst staat nergens vermeld wanneer deze termijn begint te lopen en ook de wetsgeschiedenis biedt geen duidelijkheid. In principe begint de termijn dan ook gewoon te lopen vanaf wanneer de dubbele huisvesting aanvangt en de kosten zakelijk worden aangegeven. Toch zijn er ook uitzonderingen mogelijk. Denk bijvoorbeeld aan een ondernemer die voor de start van de onderneming al elders een woning huurt, in voorbereiding van de oprichting van diezelfde onderneming. Hier oordeelde de Rechtbank Breda dat de termijn begint te lopen op het moment dat de onderneming werd opgericht. De periode voor de oprichting van de onderneming telt dus niet mee voor de termijn van twee jaar.

Onbelast vergoeden van dubbele woonkosten

De termijn van twee jaar geldt ten slotte ook voor de voor de loonheffingen onbelaste vergoeding voor dubbele woonkosten die aan werknemers wordt toegekend. Vroeger werd aangenomen dat de termijn van twee jaar dan gold als een termijn per dienstbetrekking. De werkgever diende dan voor elke werknemer een overzicht bij te houden om na te gaan gedurende welke periode al dan niet reeds dubbele woonkosten werden vergoed. Hof Den Haag floot die redenering echter terug. Volgens Hof Den Haag moet de termijn van twee jaar per opdracht of tewerkstelling bekeken worden. Telkens wanneer een werknemer wordt gedetacheerd naar een andere locatie, begint er dus opnieuw een termijn van twee jaar te lopen.